14-15 Ապրիլ 1912-ի գիշերը Թայթանիք ճամբորդատար նաւը Ատլանտեան ովկիանոսին մէջ
կը զարնուի մեծ սառցալերան: Նաւը երկուքի կը բաժնուի եւ կ’ընկղմի՛ մօտաւորապէս 4000 մեթր
խորութեամբ:
Այդ թուականէն ի վեր, այս առասպելական նաւը, որ սկզբունքով չէր կրնար ընկղմիլ, կը
հետաքրքրէ բազմահազար մարդոց:
1997-ին շարժապատկեր մը ներկայացուց անոր ահաւոր պատմութիւնը, միակ ճամբորդութիւնը,
որուն ընթացքին մօտաւորապէս 1500 մարդ մահացաւ:
Թայթանիքին մնացորդները գտնուեցան 1 Սեպտեմբեր 1985-ին: Բազմաթիւ առիթներով
մարդամեքենաներ իջան ովկիանոսին յատակը` այդ մնացորդները ուսումնասիրելու եւ
նկարելու:
Սակայն այս մնացորդները սկսած են փճանալ եւ ըստ կանխատեսումներու, անոնք կրնան
ամբողջովին անհետանալ 20 տարիէն: «Օշըն Կէյթ» ամերիկեան ընկերութիւնը կ’առաջարկէ՛
իջնել եւ «այցելել» եւ տեսնել առասպելական նաւուն մնացորդները` այս յատուկ նպատակին
համար պատրաստուած սուզանաւով մը:
աղբիւր՝ ԿԿՈՒ – Հալէպ
