Անգամ մը բնագիտական եւ ուսողական գիտութիւններու փրոֆէսոր մը, ցանկալով իր ուսանողներուն ամբողջ կեանքի համար յիշուող դաս մը տալ,
գրատախտակին վրայ գրեց մեծ 1 թիւը, յետոյ նայեցաւ երիտասարդ ուսանողներուն եւ բացատրեց․
̶ Ասիկա ձեր մարդկայնութիւնն է` կեանքի մէջ ամենաանհրաժեշտ յատկութիւնը:
Յետոյ 1-ին կողքը նկարեց 0 եւ շարունակեց․
̶ Իսկ ասիկա ձեր ձեռքբերումներն են, որոնք մարդկայնութեան հետ միասին ձեզի կը բարձրացնեն տասնապատիկ:
Եւս մէկ 0` ձեր փորձն է, որուն հետ դուք 100 անգամ աւելի մեծ մարդ էք:
Եւ այսպէս շարունակ փրոֆէսորը կ՛աւելացնէր 0-ները` յաջողութիւն, զգուշութիւն եւ այլն:
̶ Ամէն աւելցուցած 0-ն տաս անգամ կ՛ազնուացնէ ձեզ, – կը շարունակէր փրոֆէսորը:
Յանկարծ ան ջնջեց թիւի սկիզբը կանգնած 1-ը, մնացին անպէտք ու անբովանդակ 0-ները: Փրոֆէսորն ըսաւ․
̶ Եթէ դուք չունենաք մարդկայնութիւն, մնացածը 0 արժէք ունի:
—————————–
Առաջին տեղը պէտք է ըլլայ դաստիարակութիւնը, յետոյ նոր կրթութիւնը:
Շատ լաւ է, որ երեխան վաղ հասակէն գրել, կարդալ, հաշուել գիտէ, կը խօսի երեք լեզուով, կը ստանայ բարձր թուանշաններ,
բայց եթէ ան չի հետեւիր համամարդկային արժէքներուն` գթասրտութիւն, ազնուութիւն, փոխօգնութիւն,
յարգանք, ապա անոր գիտելիքները անարժէք ու անպէտք են իրեն եւ կողքիններուն:
–
