Հայաստա’ն աշխարհ, ես այնպէ’ս կ’ուզեմ…
Ծիրանդ դառնայ վա’ռ ծիրանագոյն,
Նռնենիի’դ ծլի նուռդ հայկական,
Ու երգդ դառնայ մաքո’ւր հոռովել:
Մանուկը ճախրէ անհոգ մանկութեամբ,
Մայրը պարծենայ իր զինուոր որդով,
Հայրը արարէ արդար հողի մէջ,
Զաւակը տենչայ մեր տաք արեւին:
Զանգերդ աւետեն գալուստը փրկչի,
Լեզուդ կարկաչէ զուլալ մայրենի,
Քեզ թագաւորէ հայաշունչ ոգի,
Կռունկը չուէ իր տուն հայրենի:
գրեց՝ ՀԱՅԿԱՇԽԱՐՀ