Քեզ անուանեմ ես Մասիս սար,
Թէ՞ կապուտակ Սեւանայ լիճ,
Մեր յոյսերին դու հաւասար,
Արարատեան սրբազան հող:
Քեզ անուանեմ հրաշք Գառնի,
Գեղարդ, Այրիվանք, Հաղարծին,
Թէ՞ անուանեմ Մայր Հայաստան,
Երեւանով իր նորածին:
Քառագագաթ պերճ Արագած,
Դրախտի դուռ, սիրտդ` մատուռ,
Թէ՞ անուանեմ քերթողահայր,
Մեր երգերու սրտամրմուռ:
Եւ աւելի լաւ կը լինի,
Որ դու դառնաս ճիչը մանկան,
Քանզի նրա սրտում դեռ կայ`
Հաւատ դէպի հայրենի տան:
Չուիր, գնա’ ու բույն հիւսիր,
Ծիծեռնակի էս սիրասուն,
Կարս քաղաքի Առաքելոց
Եկեղեցու սուրբ գմէթում:
Եւ ամէն օր դու վաղ ծեգին
Դուրս գաս, չուես Մշոյ դաշտ
Տեսնես Սիփան ու Վանայ ծով
Փակ դռներ` բացման յոյսով:
Ու ամէն ինչ վերյիշելով,
Վերադառնաս քո օրրան,
Որպէս հայոց դու ծիծեռնակ,
Աւետաբեր այս գարնան:
